Excursie naar een naai-atelier in Iringa

Vandaag was weer een mooie zonnige dag na twee dagen regen. Met bakken kwam het uit de hemel.
Ik ben met twee andere vrijwilligers en de meisjes van het naai- atelier naar de grote stad(Iringa) geweest. Op zich is de reis in een propvolle Daladala al een belevenis van anderhalf uur heen en terug. We zaten met 40 mensen in een busje gepropt, dat voor 20 personen bedoeld was. We hebben een rondleiding gehad in een werkplaats , waar gehandicapte mensen werken. Mensen zonder benen zagen we veel.
Een werkplaats waar mensen op naaimachines de mooiste dingen maken, maar er worden ook stoffen bedrukt door te zeefdrukken. Er wordt heel mooi papier gemaakt van olifantenpoep en de bladeren van mais. Er worden sieraden van papier gemaakt en er is een houtwerkplaats. Er waren nu ook drie vrijwilligers uit Engeland, mensen die in de design werken en een onderbreking van hun loopbaan gebruiken om hier deze mensen te helpen met nieuwe producten te ontwerpen. Echt fantastisch!
De rondleiding hebben we georganiseerd, om zo onze meisjes te laten zien wat ze allemaal zouden kunnen maken en dat ze nog zichzelf kunnen verbeteren ,vooral in de afwerking.
Wat waren ze enthousiast. Ze hadden schriften en pennen meegenomen om aantekeningen te maken.
We zijn hier ook een hele inspirerende Afrikaanse man (Cosmas) tegengekomen. Hij is een trainingscentrum begonnen om Afrikaanse mensen te leren hoe ze hun armoede op een andere manier te lijf kunnen gaan, door meer actief dingen te gaan ondernemen en te laten geloven, dat ze het zelf moeten doen. En niet wachten tot God (of Europese mensen)hun iets brengen.
Mijn meisjes van het naai-atelier zijn een voorbeeld van zeer hardwerkende welwillende vrouwen . Ze hebben deze dagen, dat ik er ben al twee keren doorgewerkt tot 5 uur in de morgen. Omdat ze een bestelling van schooluniformen af wilden hebben op de afgesproken dateline. In gesprek met Cosmas gaven de meisjes aan, dat ze eigenlijk nog meer les nodig hadden om de naaitechnieken beter onder de knie te krijgen. Dat was eigenlijk ook het plan al de vorige keer , dat ik hier was. Maar ze konden geen docent vinden.
Net heb ik een mail gekregen van Cosmas, dat hij iemand gevonden heeft, die goed is en bereid is om een maand in de drie maanden hier te komen om de meisjes les te geven. En dat voor een jaar. Dus 4 keer 1 maand in dit jaar. Ze vraagt hiervoor 4 x 125 euro. Waarvan ze dan ook kost en inwoning moet betalen. In het totaal hebben we dan 500 euro nodig om dit te kunnen verwezenlijken. Zo gauw als ik het geld bij elkaar heb, kan ze beginnen.
Wanneer we dit kunnen verwezenlijken, kunnen we voor deze meisjes echt het verschil maken op een betere toekomst, waarin ze hun eigen boterham kunnen verdienen. En wanneer Stella dan nog terugkomt na het beëindigen van haar opleidingen, kunnen ze vooruit op eigen kracht. En hun kinderen ook een betere toekomst bieden! Te weten dat dit meisjes zijn,die op zeer jonge leeftijd wees waren, gezworven hebben, mishandeld zijn en bijna geen familie meer hebben.